“Ik heb nu zelf extra talent aangeworven in Oekraïne”
“Toen de oorlog losbarstte in Oekraïne, viel al het werk stil. Nu heeft iedereen zich min of meer gesetteld”, getuigt Onno Timmerman, ceo van het webdesignbureau Code-on. Hij vertelt welke impact de oorlog heeft op zijn mensen en bedrijf.
Onno Timmerman (Code-on): “Een van de wrede dingen van oorlogsvoering is dat het leven van de gewone burger gewoon doorgaat. Die moet elke dag nog zorgen voor eten, voor de kinderen, voor huisvesting … Terwijl het bomalarm afgaat bij mijn medewerkers in Oekraïne, publiceren ze voor een westerse klant foto’s van spelende kinderen op een website. De situatie is wrang.”
“Ik ben in 2004 gestart als freelancer in de IT. Tijdens de economische crisis in 2007 vielen al mijn opdrachten weg, behalve één. Het was de bedoeling dat ik voor de overgebleven klant zou samenwerken met een team van mede-developers, maar ik was dus de enige die mocht blijven. Ze vroegen me om buitenlandse talenten in dienst te nemen. Ik heb toen jobadvertenties geplaatst op verschillende sites. Ik kreeg reacties uit India, Pakistan en Oekraïne. Ik ontdekte dat er in Oost-Europa veel IT-talent zit.”
“Die ervaring beviel me heel goed en ik heb geleerd hoe ik moet rekruteren in het buitenland. Intussen heb ik iemand lokaal die dat voor mij doet. Er is geen tussenpersoon meer. In een paar jaar tijd is mijn team in Charkov gegroeid naar tien mensen. Nu zijn we nog met vijf door de gevolgen van de coronacrisis.”
Sluimerend conflict
“Het conflict is eigenlijk gestart in 2014 toen Russische tanks naar de grens rolden. Ik dacht echt dat die situatie ging ontsporen, maar dat bleek niet het geval. Ik heb aan medewerkers gevraagd die daar woonden om te verhuizen of om een paar maanden elders op vakantie te gaan. Ze geloofden me niet. Rusland had volgens hen niet genoeg troepen om binnen te vallen.”
“Eén van mijn developers is een week voor de inval naar Lviv verhuisd. De een is naar daar gevlucht kort voordat zijn appartement werd gebombardeerd, een ander is 5 dagen onderweg geweest op zoek naar een schuilplaats, een medewerker is ingetrokken bij familie en één iemand zit nu bij het leger.”
“De eerste weken na het uitbarsten van de oorlog zijn behoorlijk eng geweest. Je kent die mensen persoonlijk. Je bent hen daar in Charkov gaan bezoeken. Zij zijn een paar keer bij ons op kantoor geweest. We voelen ons echt betrokken bij hen.”
“Ze zitten nu zo veilig mogelijk in het westen van Oekraïne en ze proberen zo goed en zo kwaad als het kan aan de slag te blijven. Hun familie hebben ze moeten achterlaten in de oorlogszone. Ze vertellen me hoe ze de geweerschoten horen op de achtergrond wanneer ze elkaar bellen.”
Klanten informeren
“Ik heb mijn klanten duidelijk geïnformeerd over de situatie. De opdrachten die ik nu binnenkrijg, lijkt mijn team goed te verwerken.”
“Ik heb even diep gezeten door die oorlog. Hoe moest het verder, wat als mijn team in de problemen komt in dit zinloos oorlogsleed, mensen die ik ken? Werk is op zo’n moment misschien van secundair belang maar toch belangrijk voor iedereen om zijn leven uit te kunnen bouwen. Daarvoor ben ik gemotiveerd om verder te gaan en oplossingen te zoeken.”
“Nu zie ik het toch wel wat positiever in, ondernemen is immers omgaan met veranderingen. Door de andere crisis, de coronacrisis, heeft heel de wereld namelijk op afstand leren werken. Dit brengt mee dat de war for talent onverminderd doorgaat, maar het brengt ook mee dat online werken makkelijker geworden is. Klanten verwachten nu zelf niet meer dat je op bezoek komt. Online meetings zijn dikwijls genoeg. Dat maakt dat je de regio waar je werkt maximaal uitgebreid wordt. Daarom hoop ik dat die oorlog snel voorbij gaat zijn. Zodat we aan een positieve toekomst kunnen bouwen.”
Blijven loyaal
“Hoe diep mijn mensen in de problemen ook zitten, ik blijf hen helpen. Zij zijn blij dat ze nog werk en een stabiel loon hebben. Ik heb zelf een extra talent aangeworven in Oekraïne. Een beetje extra steun geven, kan geen kwaad. Waarom zou ik dat niet doen?”
